Transformacja Poznańskiej Fabryki Łożysk Tocznych: mijają 63 lata od jej uruchomienia
Poznańska Fabryka Łożysk Tocznych (PFŁT), znana również pod znakiem fabrycznym FŁT, to jeden z symboli powojennej przemysłowej dumy Poznania, której budowa rozpoczęła się w 1957 roku. Zakończenie głównych prac budowlanych w 1960 roku i formalne przekazanie zakładu do eksploatacji produkcyjnej 19 grudnia tego samego roku stanowiło ważny moment w historii regionalnego przemysłu.
Zlokalizowana na 2-hektarowej działce we wschodniej części miasta, blisko węzła kolejowego Poznań Wschód, fabryka stanowiła ważny element lokalnej infrastruktury. Bliskość linii kolejowych i głównych dróg ułatwiała transport i logistykę.
Przez lata, PFŁT specjalizowała się w produkcji różnych typów łożysk, w tym stożkowych, walcowych jednorzędowych, dwurzędowych oraz baryłkowych. W 1978 roku, po otwarciu nowej hali, rozszerzono działalność o produkcję łożysk kolejowych.
Zakład był podzielony na liczne wydziały, od kucia pierścieni po montaż łożysk, wspierane przez zaawansowane laboratoria i dział kontroli jakości.
W latach 90. XX wieku, PFŁT podjęła nieudane próby przekształcenia w spółkę akcyjną. W 1995 roku, fabryka została sprzedana szwedzkiemu koncernowi SKF, co znacznie zmieniło zakres i charakter jej działalności. Nowy właściciel skupił się na produkcji określonych typów łożysk oraz ograniczył działalność zakładu, co doprowadziło do znacznego zmniejszenia zatrudnienia.
Po przejęciu przez SKF, część niewykorzystanych obiektów fabrycznych została sprzedana i zagospodarowana przez różne krajowe i zagraniczne firmy, w tym Airpol, Dom Akademicki UAM oraz Wyższą Szkołę Hotelarstwa i Gastronomii. Obecnie, SKF Poznań zatrudnia kilkuset pracowników.
